مثل های آموزنده برای کودکان

2024 نویسنده: Priscilla Miln | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-17 23:02

والدین بسیار کمی برای کودکان تمثیل می خوانند. بیشتر آنها فکر می کنند که فرزندشان خیلی کوچک است و نمی تواند معنای عمیق ذاتی آنها را درک کند. با این حال، بیهوده. بچه‌ها آدم‌های کوچکی هستند که چرا خودتان آن را انجام دهید و در هر اتفاقی که می‌افتد به دنبال معنا هستند. حتی گاهی اوقات چیزی که به نظر می رسد اصلاً نیازی به توضیح ندارد، این سؤال را در کودکان ایجاد می کند "چرا؟". بنابراین، شنیدن ظاهری آموزنده از یک افسانه برای بچه ها بسیار جالب خواهد بود. تمثیل های کودکان را می توان از حدود 3 سالگی خواند. در این دوره، کودک از قبل از همه چیز آگاه است، می تواند آنچه را که نمی فهمد بپرسد.

به مرور زمان، تمثیل‌ها برای کودکان کار خود را انجام می‌دهند و جهان‌بینی صحیح را در کودک شکل می‌دهند، نگرش ساده‌تر به زندگی، به او یاد می‌دهند که قدر همه چیزهایی را که دارد بداند. علاوه بر این، کودکان تمایل دارند که شخصیت‌های تمثیل را «زندگی کنند». این به آنها کمک می کند تا شادی را با دیگران تقسیم کنند و همدلی و شفقت را آموزش می دهند. تمثیل های خوب می توانند به کودک کمک کنند تا از شر اضطراب خلاص شود، اعتماد به نفس خود را تقویت کند، حرص و طمع، لاف زدن و حسادت را درمان کند.

اکنون حجم عظیمی از ادبیات آموزنده برای کودکان وجود دارد. برای کوچولوها، افسانه ها-مثل های کودکانه بهترین گزینه هستند. درک آنها آسان است، اما در عین حال تخیل را توسعه داده و غنی می کنندواژگان کودک این داستان‌های آموزنده به کودکان توضیح می‌دهند که زندگی خوب و بد را تشخیص نمی‌دهد، همان مشکل چندین راه‌حل دارد و اصلاً موقعیت‌های ناامیدکننده‌ای وجود ندارد. تمثیل های کودکان و بزرگسالان با خرد خود مجذوب خود می شوند، که به شکلی ساده، در دسترس و در عین حال بسیار جالب ارائه می شوند.

چه کسی نرمتر است؟

پدر دو دختر داشت. بزرگتر فوق العاده زیبا بود. صورت صورتی ظریف، موهای نرم کرکی و صدای دلنشین شیرینی داشت. پدرش او را بسیار دوست داشت، خستگی ناپذیر زیبایی او را تحسین می کرد و مدام او را با یک گل رز زیبا مقایسه می کرد.

کوچکترین دختر کاملاً خوب و مطیع بود، اما چهره‌هایش درشت‌تر بود و پوستش در اثر کار مداوم خانه زمخت و خشک بود. به همین دلیل پدرش او را خیلی کمتر دوست داشت. در نتیجه، پدر دختر بزرگ‌تر را لوس کرد و دختر کوچک‌تر را بار کار کرد.

یک روز که پدرم به شکار رفت، بدبختی او را گرفت. اسلحه ای در دستانش منفجر شد. دست و صورت سوخته و با ترکش بریده شد. دکتر تمام زخم های مرد را درمان کرد، بانداژ کرد و به دخترانش گفت که پدرشان درمانده شده است و تا مدتی نه می تواند چیزی ببیند و نه خودش غذا می خورد.

کوچکترین دختر با درک بیماری پدرش را درمان کرد، او قول داد تا بهبودی کامل او دست و چشم او باشد. یک سال تمام هر روز از پدرش مراقبت می کرد، به او غذا می داد و به او گیاهان دارویی می داد. دختر بزرگ هیچ وقت برای بیماران وقت پیدا نکرد. به درخواست اواو از بودن در اطراف خودداری کرد، با این استدلال که وقت آزاد وجود ندارد، نیاز به رفتن به باغ یا قرار ملاقات وجود دارد.

وقتی پدر بهبود یافت، و بانداژ از چشمانش برداشته شد، دو دختر را در مقابل خود دید: بزرگ‌ترین، نازک مانند گل، و کوچک‌ترین، معمولی‌ترین. دیگری را در آغوش گرفت و گفت:

- دخترم از توجه و نگرانی شما متشکرم. هرگز قبلاً نمی توانستم تصور کنم که شما اینقدر مهربان و مهربان هستید.

- اما من بسیار مهربان تر هستم! دختر بزرگ با غرور گفت.

- در طول بیماریم متوجه شدم که لطافت در نرمی پوست نیست.

این مثال از تمثیل برای کودکان به وضوح نشان می دهد که در افراد قبل از هر چیز باید زیبایی درونی را قدر دانست و فقط زیبایی ظاهری را. بی جهت نیست که می گویند ظاهر می تواند فریبنده باشد.