ویژگی های دوران نوجوانی. نئوپلاسم های دوران نوجوانی

2024 نویسنده: Priscilla Miln | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-17 22:36

مشکلات دوران نوجوانی برای بزرگسالان بسیار ناچیز به نظر می رسد، اما بزرگترین مشکل برای خود نوجوانان است. ایوان تورگنیف نویسنده مشهور روسی در رمان "پدران و پسران" علل اصلی سوء تفاهم بین نسل ها را شناسایی کرد. حداکثر گرایی جوانی، میل به خودشکوفایی، برنامه های زندگی، نئوپلاسم های اصلی نوجوانی هستند.

کودک در چه سنی پسر می شود؟

محققان در زمینه فیزیولوژی و زیست شناسی هنوز در مورد زمان شروع آن توافق ندارند. برخی از دانشمندان چنین می گویند:

1. برای پسران این سن 17-21 سال است.
2. برای دختران - 16-20 سال.

در این لحظه، کودک به شخصیتی با خودآگاهی تبدیل می شود که قادر به ارزیابی اعمال خود و رشد فعال فیزیولوژیکی است. به همه موارد بالا می گویند بزرگ شدن.

دانشمندان غربی در زمینه مشکلات مورفولوژی سن، جوانان و نوجوانان را متحد می کنند. در آن زمانمرد جوان به طور فعال در حال توسعه است، ظرفیت کاری او در حال رشد است و تلاش هایی برای تحقق خود انجام می شود.

درباره دوره‌بندی بیشتر بخوانید

دانشمندان در مورد نظر مشترکی که نئوپلاسم مربوط به رشد اولیه جوانی است، توافق نکرده اند، زیرا آنها دوره های آن را مشخص نکرده اند. چارچوب‌های زمانی بسیار مبهم هستند و در فرهنگ‌ها و آموزه‌ها تفاوت‌های متفاوتی دارند.

دوران جوانی رشد با نوجوانی متفاوت تلقی می شود، زیرا در حال حاضر مرحله ای از زندگی فرد گذرانده شده است. همچنین دوره بندی سنین مختلف به عنوان بلوغ و جوانی وجود دارد. و بر این اساس روانشناسان انواع شخصیت ها را تشخیص می دهند که بعداً در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

در فرهنگ های باستانی که تا به امروز باقی مانده اند، اوایل نوجوانی در ارتباط با یک آیین مرموز رخ می دهد. معمول است که یک نوجوان در ملاء عام خالکوبی می شود یا روی آن عمل می شود.

در قرون وسطی، چارچوب جوانی برجسته نمی شد. در آن زمان بچه‌ها خیلی سریع‌تر از امروز بزرگ می‌شدند که با سطح پایین و کیفیت زندگی آن زمان همراه است.

از سنین پایین، کودکان در مزرعه کار می کردند، بنابراین آنها به خانواده خود کمک می کردند تا زنده بمانند. همچنین مرسوم بود که بچه های زیادی به دنیا بیاورند و اصلاً به دلیل یک سیاست اجتماعی فعال برای افزایش جمعیت نبود. اما با یک محاسبه عملی، زیرا هر چه تعداد فرزندان بیشتر باشد، تعداد کارگران بیشتر می شود و شانس زنده ماندن حداقل یکی از آنها به طرز چشمگیری افزایش می یابد.

در قرون وسطی می توان جوانی را مردی نامید که زن نگرفته و تنها زندگی می کند. توسعه اجتماعیدوره نوجوانی متغیر است و دارای چندین حد بالایی است.

بر اساس برخی گزارش‌ها، دوره رشد از ۱۱ سالگی شروع می‌شود و در ۲۱ سالگی به پایان می‌رسد. و دیگر محققان در این زمینه استدلال می‌کنند که نوجوانی در ۲۲ یا ۲۳ سالگی به پایان می‌رسد. چقدر راحت تعویض می شود، نظر دقیقی در این مورد وجود ندارد.

جوانان نیز به زودرس (این دوره تحصیل در پایه های 10-11 است) و دیررس تقسیم می شود که پس از فارغ التحصیلی از مدرسه و شروع تحصیل در موسسات آموزش عالی شروع می شود. در چارچوب تاریخی، جوانان به طرق مختلف متمایز می شوند. ما دیرتر از اجدادمان بالغ می شویم. این به دلیل شتاب سریع و آموزش طولانی مدت در موسسات آموزشی است.

مفهوم مرد جوان در کتاب ژان ژاک روسو

کشف مفهوم "جوانی" را به ژان ژاک روسو نسبت می دهند که در سال 1762 در طلوع رشد فردگرایی متولد شد. در آن سالها ایده های خودسازی، به فعلیت رساندن شخصیت و مقابله با آداب و رسوم موجود و نظم امور به طور فعال ترویج می شد.

نئوپلاسم های مربوط به سن اولیه جوانی آن زمان در کتاب روسو "امیل، یا در مورد آموزش" توضیح داده شده است. پس از انتشار آن، جامعه شروع به صحبت در مورد رمانتیک شدن یک فرد، در مورد اهمیت احساسات و عواطف کرد. در آن، جوانی به عنوان تولد دوباره فرد، عصر احساسات و تصمیمات عجولانه ارائه می شود. به طور کلی، همه چیز در روحیه احساسات گرایی است.

ویژگی های سن

رشد جسمانی یک فرد به طور متوسط تا سن ۲۱ سالگی کامل می شود. در این مرحله، رشد متوقف می شود، سیستم تولید مثل دیگر تحمل نمی کنداصلاحات، و در مقابل ما عضو جدیدی از جامعه "بزرگسالان" ظاهر می شود.

در اصطلاح روانشناسی، نئوپلاسم اوایل نوجوانی تقریباً به عنوان رشد نهایی شخصیت ارائه می شود. قبل از این، فرد از ناراحتی های زیادی به شکل نوسانات خلقی مکرر و ناتوانی در انتخاب یک دیدگاه واحد برای خود رنج می برد. و همچنین تقویت نقش تعیین سرنوشت و افزایش فردیت، تا حد منیت معقول.

در این دوره شخصیت به طور فعال شکل می گیرد. جهان بینی ایجاد می شود، اهداف، اهداف و مواضع در مورد مسائل مختلف (اجتماعی، سیاسی، اخلاقی) ظاهر می شود. اگر هیچ چیز مانع رشد یک فرد نشود، نتیجه یک فرد بالغ اجتماعی است.

در طول رشد یک مرد جوان، نیاز به سرپرستی کاهش می یابد. والدین دیگر به عنوان مرجع اصلی عمل نمی کنند، و تلاش برای استقلال مالی یا هر چیز دیگری انجام می شود.

ترجیح در ارتباطات گروهی با تمایل به تماس های فردی قوی جایگزین می شود. فرد ارتباط خود را با جوامع مربوط به خود از دست نمی دهد، اما تعداد آنها به شدت کاهش می یابد و گزینش در انتخاب دایره ارتباط ظاهر می شود.

رشد و توسعه

جسمی و بلوغ یک فرد، نوجوانی را به جذاب ترین و در عین حال یکی از سخت ترین دوران زندگی تبدیل می کند. همانطور که اشاره شد، نوجوان دیروز در همه زمینه ها برای استقلال تلاش می کند. فرد به دنبال گسترش مرزهای آگاهی است و از خود سؤالاتی با ماهیت شناختی می پرسد:

• "من کی هستم؟ من چی هستم؟».
• "من چه ارزشی دارم؟ من چی هستممی توانم؟».
• "چه چیزی را دوست دارم؟"

یک فرد با استفاده از نقش های اجتماعی تلاش می کند تا خود را به عنوان یک شخص بشناسد. در نوجوانی، فرد خود را فردی می داند که با هم نوعان خود تعامل دارد. این تفاهم شروع به شکل گیری می کند که هر کس نوعی کارکرد اجتماعی را انجام می دهد.

در این لحظه او شروع به ایفای نقش خاصی می کند که برای او ارجح تر است و میل به شناخت بدن خود نیز به سرعت در حال رشد است. هر نقش اجتماعی وظایف و مسئولیت هایی را به او تحمیل می کند.

یک فرد عزت نفس پیدا می کند، ارزش های گذشته را بازنگری می کند و فعالانه بررسی می کند ("ارزش من چیست؟"). این در دلاوری بی‌معنا، شجاعت خودنمایی، آسیب‌پذیری، حساسیت و شرایط دیگر بیان می‌شود.

ندانستن به طور طبیعی چگونه باید باشید باعث بی ثباتی عاطفی می شود. اصول اخلاقی تازه در حال شکل گیری است و جوان برای بلوغ تلاش می کند و در انتخاب بی تاب است. برای این، او با یک عزت نفس همبسته، از دست کم گرفته تا بیش از حد برآورد شده، پرداخت می کند. یک روز او می تواند شاد و سرحال باشد، و روز دیگر - گوشه گیر و غیر اجتماعی.

شرایط مساعد برای تشکیل یک جوان

اوایل نوجوانی به طور فعال در کشورهای دموکراتیک در حال رشد است، جایی که فردگرایی، مشارکت در سیاست و توسعه کشور خود تشویق می شود. به عنوان مثال، در ایالات متحده آمریکا، نوجوانان همه ترجیحات لازم را دارند. تجلی ابتکار توسط دولت تشویق می شود که فعالانه استیک محیط مساعد برای رشد شخصی و "نرم ترین" انتقال به بلوغ عاطفی ایجاد می کند.

در چنین کشورهایی با مردان جوان با حقوق کامل رفتار می شود و اغلب نظر آنها مورد توجه قرار می گیرد. برای نوجوانان بسیار مهم است که بدانند مورد احترام و رفتار خوبی هستند. هنگامی که وظایف مهمی مانند برنامه ریزی یا مدیریت به آنها سپرده می شود، سعی می کنند خود را ثابت کنند. به این ترتیب، نوجوانان با تمایلات خود آشنا می شوند و نقاط قوت و ضعف آنها را ارزیابی می کنند.

در اتحاد جماهیر شوروی، زندگی مردان جوان تا حدودی توسط حزب نقض می شد، آزادی انتخاب توسط دولت محدود می شد. و هنگام تلاش برای فراتر رفتن و آزمایش خود به روشی جدید، نوجوان اغلب مورد انتقاد شدید والدین و معلمان قرار می گرفت. این یک وابستگی به افکار عمومی ایجاد کرد، و بر این اساس، عزت نفس فرد با آنچه که دیگران در مورد او فکر می کنند مرتبط بود.

معلم ماهر دانش آموز را به انجام این یا آن عمل دستور نمی دهد، بلکه او را با مهارت به انجام آن نیاز می رساند. در این صورت نوجوان فکر خواهد کرد که این تصمیم توسط خود او گرفته شده است. به دلیل حقوق کم، و این یک مشکل برای کل کشورهای مستقل مشترک المنافع است، معلمان انگیزه خود را برای نوآوری و استفاده از روش های آموزشی جدید از دست می دهند. و به دلیل بار اضافی نوشتاری در قالب پر کردن فرم های غیر ضروری، گزارش هایی که هیچ کس نمی خواند، انگیزه معلم به سطح بحرانی کاهش می یابد.

روابط

ارتباطات در نوجوانی محدودتر از گذشته است. اگر یک نوجوان به ویژه در تلاش برای محدود کردن ارتباطات نبود، پسمرد جوان در این زمینه گزینش تر است. از آنجایی که ارتباط با والدین تقریباً از بین رفته است، فرد شروع به تکمیل آن از طریق ارتباط با دیگران می کند.

روانشناس M. E. Litvak سه مرحله از تعامل اجتماعی را متمایز کرد:

• کودک (کودک، غیرمسئولانه).
• بزرگسال (فرد منطقی).
• والد (واعظ، سرپرست).

نوجوان در دوران بزرگ شدن نقاب های مختلفی را امتحان می کند و موقعیت پدر و مادر را در ارتباط با کوچکترها ترجیح می دهد که باعث بدتر شدن روابط با برادر یا خواهر می شود.

با وجود نیاز به استقلال، برخی از نوجوانانی که توسط والدین مستبد بزرگ شده اند سعی می کنند آنها را ترک نکنند و در طول زندگی احترام آنها را حفظ کنند. نمی توان این را مثبت تلقی کرد، حتی از جایگاه والدین.

فردی که وابسته به نظر والدین است در جایگاه فرزند باقی می ماند و به دنبال مسئولیت نیست. و در عمل جهانی موارد زیادی وجود دارد که در نگاه اول، بزرگسالانی که بنا به تعریف باید مسئولیت پذیر باشند، نمی توانند این کار را انجام دهند.

نقش در نوجوانی می تواند به طور نابرابر توزیع شود که ناشی از قشربندی اجتماعی جامعه است. و تماس بین افراد از گروه های مختلف عملا به حداقل کاهش می یابد. این به خاطر عزت نفس بالای یکی از آنها نیست، بلکه به دلیل تفاوت در جهان بینی، موقعیت اجتماعی و غیره است.

رابطه زن و مرد

طبق آمار، در ایالات متحده آمریکا، زندگی جنسی جوانانافراد قبل از 18 سالگی شروع می شود. در کشورهای فضای پس از فروپاشی شوروی، در این سن، یک نوجوان فقط برای اولین بار امکانات بدن خود را امتحان می کند. اگرچه روندها خلاف این را می گویند، اما نسلی که در اوایل قرن بیستم متولد شده اند، بیشتر احتمال دارد که روابط جنسی اولیه داشته باشند.

این منجر به بارداری، ابتلا به بیماری های خطرناک جنسی و مسئولیت اجتماعی پایین می شود. معمولاً اینها تماس جنسی با افراد ناآشنا است، در حالی که نوجوان مست است.

مقامات ایالات متحده با استفاده از تمام منابع اداری هزینه های زیادی برای جلوگیری از گسترش عفونت HIV می کنند. متخصصان مذهبی نیز در ترویج رابطه جنسی ایمن نقش دارند. در مدارس، به جوانان آمریکایی در مورد وسایل پیشگیری از بارداری، اسباب بازی های جنسی و پرهیز از جنسی آموزش داده می شود.

در کشورهای مستقل مشترک المنافع، همه چیز هنوز اسفناک است، تنها در سنت پترزبورگ، تعداد افراد آلوده به HIV 1٪ از کل ساکنان شهر است. و هر سال رقم آنها در حال افزایش است. در حال حاضر، درمان اچ‌آی‌وی امکان‌پذیر نیست، به منظور حفظ یک زندگی طبیعی، دولت داروهایی را خریداری یا تولید می‌کند که می‌تواند حاوی عفونت باشد.

و این همه مشکلات دوران نوجوانی در حوزه جنسی نیست. دسترسی برای برخی باعث حسادت در برخی دیگر می شود. و برای اینکه به نحوی این را جبران کند، فرد به تماشای فیلم های صادقانه متوسل می شود. مشاهده مکرر چنین مطالبی اعتیادآور است و نگرش نسبت به دختران از "علاقه مند" به "بی عمل" تغییر می کند.

مشکلات رفتاری

محققان مشکلات رفتاری در نوجوانان در مورد ۲۰ درصد از تغییرات منفی در رفتار یک فرد صحبت می کنند. آنچه ناشی از نوسانات شدید عاطفی از یک افراطی به دیگری است، زهد، اجتناب از مشکلات در دنیای خیال، امتناع از تحقق نیات، مشکلات رشد جنسی، یا برعکس، یک زندگی جنسی فعال.

یکی از ویژگی های مهم دوره نوجوانی، شکل گیری شخصیت مرتبط با اجتماعی شدن است. و بسته به گروه ارتباطی که فرد انتخاب می کند، مدل رفتاری که می سازد تغییر می کند و با علایق انجمن نوجوانان سازگار می شود.

بی ثباتی عاطفی از ناتوانی در شناسایی "من" خود ناشی می شود. همچنین به دلیل محرک های بیرونی روان نوجوان، سوء تفاهم بین والدین و کودک می تواند به عنوان یک کاتالیزور عمل کند.

زندگی بیشتر نوجوانان یکنواخت است و دستخوش تغییرات مکرر نمی شود. ظهور چیز جدیدی در منطقه توجه او باعث عدم اطمینان در اعمال و نگرش به موقعیت می شود، به دلیل ناآگاهی پیش پا افتاده از آنچه باید انجام دهد.

خودکشی

توسعه سریع اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و افزایش تعداد ترجیحات برای نوجوانان باعث ایجاد احساس شادی عمومی در بین جوانان نمی شود. طبق آمار رسمی ایالات متحده، تعداد مرگ‌های داوطلبانه در بین نوجوانان بین سال‌های 1955 و 1985 سه برابر شد.

در نوجوانی و نوجوانی فرد به دنبال شناخت خود است و در صورت شکست آسان ترین راه را برای رهایی از مشکلات انتخاب می کند. علت مرگ در دهه 1990"خودکشی" از تصادفات سبقت گرفت و مقام دوم "شرافتمندانه" را به خود اختصاص داد.

و در عین حال، اکثر مردان جوان نتوانستند با موفقیت به زندگی خود پایان دهند و در واقع خود را محکوم به مراجعه دائمی به روانشناسان در مراکز توانبخشی کردند. در یافتن شغل مشکلاتی وجود داشت، کارفرمایان نمی‌خواستند کارمندانی را با بی‌ثباتی روانی در کارکنان ببینند.

بر اساس آمار، دختران بیشتر در معرض افکار خودکشی هستند. با این حال، مردان کارآمدتر هستند، آنها چهار برابر بیشتر احتمال دارد خودکشی کنند. روانشناسان دوره نوجوانی سه دلیل برای اینکه یک نوجوان می خواهد دست روی دست بگذارد را شناسایی می کنند:

1. افسردگی مکرر ناشی از عدم تعادل هورمونی یا ضعف فردی.
2. مشکل پدران و فرزندان، زمانی که والدین روش‌های مؤثر تربیت فرزند خود را نمی‌پذیرند، اما به مدرسه، دانشگاه، دوستان و غیره تکیه می‌کنند.
3. ناامیدی در خانواده.

کدام نئوپلاسم مربوط به اوایل نوجوانی است؟

نخستین نشانه های رشد در کلاس های دهم و یازدهم شروع می شود. انسان به دنبال شناخت خود از طریق آگاهی دیگران است. پرمدعا در رابطه با زندگی، به عنوان یک قاعده، کاهش می یابد. حرفه ها در یک دوره زمانی معین به جای خارق العاده و غیرقابل تحقق، واقع بینانه تر انتخاب می شوند.

واقعی سازی شخصیت به اولویت اصلی یک نوجوان تبدیل می شود. جستجوی معنای زندگی، هدف گرامی که باید برای رسیدن به آن تلاش کرد، نیز آغاز می شود. با رویکردی آگاهانه تر به خود، فرد به رشد فکری و اجتماعی نیاز دارد.

اما نههر نوجوان یک دوره بزرگ شدن را با احساسات منفی همراه می کند. رشد آنها به تدریج اتفاق می افتد و سپس به راحتی با محیط ادغام می شوند. در رمان "یک داستان معمولی" اثر ایوان گونچاروف، شخصیت اصلی یک رمانتیک معمولی بود که منتظر "فورش های صمیمانه" از همه بود. برخی از نوجوانان نیازی به چنین اقدامات صریح احساس نمی کنند، آنها منطقی تر و عملی تر هستند.

علی رغم سیر مساعد جوانی، افراد شرح داده شده در بالا دارای یکسری کمبودها هستند. قاعدتاً دیدگاه خود را ثابت نمی کنند و با والدین و معلمان روابط دوستانه دارند. این منجر به انفعال فرد، اشتیاق اندک نسبت به آنچه اتفاق می افتد می شود. شاخص اصلی موفقیت برای آنها اقتدار شخصی و نظر دیگران است.

آرامش آنها در حوزه عاطفی به رشد شخصی کمک نمی کند. بسیاری از روانشناسان استدلال می کنند که شکل گیری شخصیت تنها از طریق رنج اخلاقی امکان پذیر است. پس از خلاص شدن از شر آنها، یک فرد کاملاً جدید در برابر جامعه ظاهر می شود. او با رویکرد خلاقانه به کسب و کار، انعطاف پذیری تفکر، هوش اجتماعی بالا و تمایل به قبول مسئولیت زندگی خود مشخص می شود.

گزینه سوم برای شکل گیری شخصیت وجود داشت. در این مورد، نئوپلاسم نوجوانی خود تنظیمی است که فرآیندهای عاطفی را کنترل می کند. معمولا چنین نوجوانی هدف خود را زود مشخص می کند و آن را دنبال می کند. او به عنوان یک مرجع در بین همسالان عمل می کند، به عنوان منظم و متعادل شناخته می شود. با این حال، این نوع ناتوان استآرام باش، پالت احساسات او محدود است.

نگرش بزرگسالان

یکی دیگر از ویژگی های بارز نوجوانی ارتباط با افراد عاقل تر است. نوجوان بر این باور است که از طریق گفتگو با یک بزرگسال، اطلاعات مهمی را دریافت خواهد کرد. این روند به طور فعال در دبیرستان در حال توسعه است.

همانطور که قبلاً اشاره شد، مرد جوان برای به دست آوردن استقلال به دنبال این است که خود را به والدینش محدود کند. با این حال، زمانی که فرد بزرگ می شود، اهمیت ارتباطات خانوادگی را درک می کند. و زمانی که دو شخصیت با دیدگاه‌های شکل‌یافته با هم ملاقات می‌کنند، در سطحی اساساً جدید عمل می‌کنند. در بزرگسالان، مرد جوان "استاندارد" را می بیند، یعنی چه کسی می خواهد در آینده باشد.

اگرچه روابط با بزرگسالان دوستانه است، اما به آشنایی نمی رسند. نسل بزرگتر به عنوان نوعی مخزن اطلاعات ارزشمند عمل می کند که نوجوانان اطلاعات لازم را از آنجا می گیرند. و داده‌های نامربوط کنار گذاشته می‌شوند.

ماکسیمالیسم جوانی

جستجوی ایده آل سفری است در تنگناها. یک نوجوان می خواهد ویژگی های ناسازگاری را در خود ببیند یا تصوری کاملاً غیر واقعی از هر دو نفر دارد. او موفق تر را به عنوان مطلقی که باید برای رسیدن به آن تلاش کرد، جدا می کند. با این حال، او ممکن است ویژگی های لازم را نداشته باشد و رشد شخصی او متوقف شود.

شخصیت نوجوانی آرزوی بهترین ها را دارد و هر چه کمتر برای او گیج کننده است. در افراد با اعتماد به نفس، این در تعقیب زیباترین دختر، بهترین لباس و غیره بیان می شود.در این دوره، نوجوانان تمایل دارند نسبت به خود سازش ناپذیر باشند، از اصول "همه یا هیچ" پیروی کنند.

با این حال، حداکثر گرایی مزایای قابل توجهی دارد. این به عنوان یک پلت فرم شروع برای رشد شغلی عمل می کند. نوجوان معتقد است که تقریباً همه چیز را می تواند انجام دهد و برای این کار با پشتکار رشک برانگیز تلاش می کند، بدون اینکه حواسش پرت شود.

ماکسیمالیست‌ها به راحتی تحت رژیم‌های استبدادی مانند رایش سوم یا اتحاد جماهیر شوروی کار می‌کنند. دوره حکومت دیکتاتورهای استالین و هیتلر با سازش ناپذیری و سازش ناپذیری مشخص شد.

جوان دیدگاه خود را تنها دیدگاه درستی می داند که در آن حداکثرگرایی او را تحریک می کند. همچنین به فرد در اختلافات جدلی با معلمان یا همسالان خود عزم راسخ می دهد. متقاعد کردن چنین فردی تقریبا غیرممکن است، اما دیدگاه های او در طول زمان تغییر می کند.

این گونه شخصیت ها خودخواه و مغرور هستند و کمبود تجربه زندگی با استدلال "معقول" درباره زندگی جبران می شود. برای چنین نوجوانی به نظر می رسد که زندگی را شناخته است و هیچکس حق ندارد به او بیاموزد. او خودش می تواند به عنوان یک معلم عمل کند.

هنگامی که یک نوجوان بزرگتر می شود، باورهای "صحیح" خود را فراموش می کند و بیشتر و بیشتر متوجه می شود که چقدر اشتباه کرده است. دوره تلاش برای تحقق بخشیدن به خود با گذار به شکل خاصی از رشد - بلوغ روانی - آغاز می شود.