نوجوان و والدین: روابط با والدین، درگیری های احتمالی، بحران سن و توصیه های روانشناسان

2024 نویسنده: Priscilla Miln | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-17 22:34

نوجوانی را به حق می توان به سخت ترین دوره های رشد نسبت داد. بسیاری از والدین نگران هستند که شخصیت کودک بدتر شود و او هرگز مثل قبل نخواهد شد. هر تغییری جهانی و فاجعه بار به نظر می رسد. این دوره بی دلیل نیست که یکی از سخت ترین دوره ها در شکل گیری یک فرد محسوب می شود. در سن 14-16 سالگی است که زمان رشد سریع شخصیت فرا می رسد، اولویت ها، دیدگاه ها، باورها تغییر می کند، جهان بینی فردی شکل می گیرد.

این دوره معمولاً اولین عشق را نیز به حساب می آورد که تأثیر قابل توجهی در طول عمر بر جای می گذارد. با به دست آوردن تجربه احساسات زنده برای جنس مخالف، فرد قوی تر می شود، یاد می گیرد که مسئولیت کامل زندگی خود را بپذیرد.

ارتباط با والدین

پدر و مادر ارقام مهمی برای کودک هستند. آنها نه تنها دانش در مورد جهان را منتقل می کنند، بلکه مهم ترین چیزهایی را که در زندگی روزمره ضروری می شوند، آموزش می دهند. یک روانشناس چه می تواند بگوید؟پدر و مادر یک نوجوان؟ بیایید سعی کنیم آن را بفهمیم.

ویژگی های روانی یک نوجوان

والدین کودکان نوجوان باید برای این واقعیت آماده باشند که فرزند دلبندشان در مقطعی شروع به نشان دادن شخصیت خود می کند. دوره انتقالی با مظاهر متعددی مشخص می شود که همیشه مورد پسند دیگران نیست. در کودکان 13-15 ساله اغلب به اصطلاح رفتار اعتراضی مشاهده می شود. آنها تمایل دارند هر کاری را با سرپیچی انجام دهند تا انتظارات یک بزرگسال را برآورده نکنند. کار با والدین نوجوان فقط به معنای تلاش برای درک فرزندتان است و او را به خاطر هر اشتباهی قضاوت نکنید.

نباید در ابراز خود، تمایل به شناخت خود دخالت کرد. در غیر این صورت، می توانید رابطه با پسر یا دختر خود را برای مدت طولانی خراب کنید.

نیاز به دفاع از نظر خود

این را خود طبیعت گذاشته است. بدون این، رشد کردن، احساس یک فرد واقعاً مهم غیرممکن است. اگر یک نوجوان نتواند به موقع یاد بگیرد که از موقعیت خود دفاع کند، بعداً - در نوجوانی - شروع به انجام آن خواهد کرد. این غیرمعمول نیست که یک مرد یا دختر جوان که وارد سنین بزرگسالی می شود، هنوز مشکلات دوران کودکی خود را حل نمی کند. و سپس همه باید رنج می بردند: خودشان، نیمه دوم بالقوه و کل محیط نزدیک. نارضایتی شخصی لزوماً بر توانایی کنار آمدن با مردم تأثیر می گذارد ، باعث ایجاد درگیری در محل کار می شود. زندگی خانوادگی نیز اغلب جمع نمی شود.

تضادهای احتمالی

در بیشتر موارددرگیری آشکار غیر قابل اجتناب می شود. واقعیت این است که یک نوجوان می‌خواهد از حمایت بیش از حد یک بزرگسال خلاص شود و والدین هنوز هم اغلب می‌خواهند هر قدم فرزند بزرگش را کنترل کنند. در کلی‌ترین حالت، تعدادی از موقعیت‌های درگیری به وجود می‌آیند که به‌طور قابل‌توجهی روابط را بدتر می‌کنند.

احساس عدم تحقق

غیرمعمول نیست که یک نوجوان از این فکر که نمی تواند کاری را که می خواهد انجام دهد آزار می دهد. از این گذشته ، برای تحقق بخشیدن به خواسته های عزیز ، به پول نیاز دارید ، درک روشنی از نحوه عمل کردن ، تلاش خود را به کجا هدایت کنید. همچنین داشتن اعتماد به نفس برای منحرف نشدن مسیر مورد نظر، توقف نکردن در مقابل مشکلات پیش آمده ضرری ندارد. احساس عدم تحقق می تواند برای مدت طولانی شما را آزار دهد تا زمانی که به ارزش خود پی ببرید.

آرزوی آزادی

توصیه ها به والدین یک نوجوان اساساً به این بستگی دارد که از هر طریق ممکن حمایت از فرزند خود را متوقف کنند. چنین رفتاری به معنای واقعی کلمه کودک را عصبانی می کند: او دیگر نمی خواهد احساس کوچکی کند تا تصمیمات مهمی برای او گرفته شود.

میل به آزادی آنقدر قوی است که یک نوجوان آماده است وارد درگیری آشکار شود، فقط برای اینکه یاد بگیرد چگونه از موقعیت خود دفاع کند. در واقع، این تنها راه برای توسعه دیدگاه خود در مورد هر موضوعی است. به هر حال، اگر همیشه برای برآوردن انتظارات دیگران تلاش کنید، رسیدن به هدف خود بسیار دشوار خواهد بود.

بحران سن

در مقطعی، نوجوان ناگهانمتوجه می شود که اطرافیانش دیگر او را درک نمی کنند. واقعیت این است که او می خواهد به خودش اطمینان داشته باشد، اما در عین حال اغلب از قرار گرفتن در موقعیت دشواری که نمی تواند به تنهایی راهی برای خروج از آن بیابد، می ترسد. بسیاری از افراد بحران نوجوانی را با خشونت تجربه می کنند. این تصادفی نیست: شکل گیری شخصیت نمی تواند در شرایط گلخانه ای اتفاق بیفتد.

احساس بلوغ

نیاز به تشخیص منحصر به فرد بودن در یک نوجوان حرف اول را می زند. به نظر او همه چیز را می داند و بنابراین باید مستقل عمل کند، بدون اینکه از بزرگان مشاوره بخواهد. در سن 14 تا 16 سالگی، افراد کمی به عواقب اعمال خود فکر می کنند.

احساس بزرگسالی به شکل گیری عزت نفس کافی، تعیین اهداف فوری و شروع کار برای آینده کمک می کند. با رویکرد صحیح، می توانید اعتماد به نفس خود را ایجاد کنید، به کودک کمک کنید تا مستقل شود.

کاهش ارزش و تضاد

نوجوانان اغلب به شدت نادرست رفتار می کنند. مسئله این است که آنها هنوز یاد نگرفته اند که رفتار خود را کنترل کنند. از این گذشته ، حل و فصل تعارضات مستلزم بلوغ معنوی خاصی از فرد ، توانایی تجزیه و تحلیل موقعیت است. والدین نوجوانان در صورتی که فرزندشان کاملاً از کنترل خارج شده باشد چه باید بکنند؟ اول از همه، شما باید صبر و درک خود را نشان دهید. یک کودک بالغ بد رفتار می کند، نه از روی آسیب، بلکه صرفاً به این دلیل که نمی تواند غیر از این عمل کند. تضاد و کاهش ارزش ابزارهای ضروری برای کشف نقاط قوت شما هستند و به رسمیت شناخته می شوندمنحصر به فرد بودن.

توصیه روانشناسان در مورد چگونگی دستیابی به درک متقابل

بسیار اوقات بزرگسالان متوجه می شوند که نمی توانند رفتار فرزند بالغ خود را کنترل کنند. کودک ناگهان شروع به چنین واکنش های غیرقابل پیش بینی می کند که باعث می شود پدر و مادر سر خود را بغل کنند و دائماً به دنبال راه های جدیدی برای حل مشکل باشند. گاهی اوقات این ممکن است سالها طول بکشد. توصیه ها به والدین نوجوانان معمولاً در تلاش برای یافتن زمینه مشترک با فرزندشان خلاصه می شود. برای رسیدن به این هدف چه اقداماتی باید انجام دهیم؟

درک

ابتدا لازم است. این چیزی است که بدون آن هیچ رابطه عادی بین والدین و فرزند وجود نخواهد داشت. توصیه به والدین نوجوانان در درجه اول بر تغییر رفتار و ادراک تأثیر می گذارد. شما باید از رفتار با پسر بزرگتان مانند یک بچه کوچک دست بردارید. شما نمی توانید به دخترتان بگویید که او را از انجام کاری منع می کنید. او ممکن است تصمیم بگیرد که شما به سادگی به نظر او احترام نمی گذارید و نمی خواهید آن را بپذیرید. درک چیز فوق العاده مهمی است. این به خودی خود شکل نمی گیرد مگر اینکه نوجوان و والدین شروع به تلاش برای آن کنند.

خیلی مهم است که تلاش کنید خود را به جای حریف قرار دهید تا بتوانید انگیزه های او را تقویت کنید. فقط در این صورت امکان همزیستی هماهنگ وجود دارد. برای وارد شدن به یک گفتگوی محرمانه با یک نوجوان، باید بسیار تلاش کنید. در بیشتر موارد، کودکان در این سن به شدت محتاط، غیر اجتماعی و مشکوک می شوند.

تاسیساعتماد

روابط بین یک نوجوان و والدین می تواند در طول زمان دستخوش تغییرات قابل توجهی شود. در برخی دوره ها، درک متقابل افزایش خواهد یافت. در دوره های دیگر، برعکس، اضطراب و سوء ظن افزایش می یابد. این به این دلیل است که دنیای درونی یک مرد یا دختر جوان به شدت ناپایدار است. آنها واقعاً نگران تغییراتی هستند که در حال وقوع است، آنها می توانند ساعت ها غرق در افکار مزاحم باشند. یک نوجوان نادر با اعتماد به نفس متمایز می شود. به همین دلیل است که برای تحمیل نظر خود به او عجله نکنید.

علائق مشترک

روابط بین یک نوجوان و والدین تا حد زیادی به خرد دومی بستگی دارد. اگر بزرگسالان بتوانند بهترین دوستان فرزندان خود شوند و کمی از آنها حمایت کنند، کودک همیشه افکار و افکار خود را با آنها در میان خواهد گذاشت. در همه چیز بسیار مهم است که سعی کنید بر بی تفاوتی و تمایل واقعی خود به کمک تأکید کنید. وقتی منافع مشترک وجود داشته باشد، می توان به اکتشافات خاصی دست یافت. فقط در این صورت است که نوجوان سعی می کند تجربیات خود را به اشتراک بگذارد. وقتی یک تجارت مشترک وجود دارد، شما را به طرز باورنکردنی نزدیک می کند، این احساس را ایجاد می کند که نسبت به حلقه درونی خود بی تفاوت نیستید.

رد انتقاد

خیلی اوقات، اغلب والدین اشتباه مشابهی را مرتکب می شوند - آنها سعی می کنند با عبارات تند با فرزندان خود استدلال کنند. البته باید نسبت به اشتباهات هشدار داد، اما این کار باید بسیار با دقت انجام شود و سعی شود به هیچ وجه باعث آزار فرد نشود. یک نوجوان و والدین اغلب با هم کنار نمی آیند، این تعجب آور نیست. باید از انتقاد دست کشید تا بتوان در آینده اصلاح کرد.روابط ایجاد کنید، آنها را به سطح دیگری ببرید.

وقتی در مورد منافع کودک بد صحبت می کنیم، دوستان او را نمی پذیریم یا نگاه او به دنیا را نمی پذیریم، به نوعی به او صدمه می زنیم. گاهی اوقات شادی فرزندشان مستقیماً به رفتار والدین یک نوجوان بستگی دارد. بهتر است یک بار دیگر سکوت کنید تا به پسر یا دختر خود آسیبی نرسانید یا توهین نکنید.

پذیرش فردیت

برای نوجوانان بسیار مهم است که به آنها احترام گذاشته شود و آنطور که واقعا هستند پذیرفته شوند. اعتماد همه چیز است. پذیرش فردیت مبتنی بر این واقعیت است که یک بزرگسال از ایده بازسازی فرزند خود دست می کشد. اگر وضعیت را تحلیل کنید، پس این یک ایده نسبتا پوچ است. یک نوجوان و والدین اغلب یکدیگر را به عنوان طرفین متضاد درک می کنند. نیازی به نزاع با کودک بالغ نیست، این باعث ایجاد تفاهم نمی شود. بفهم، او می خواهد به او احترام بگذارند. یک مرد یا دختر جوان آماده است تا با تمام ابزارهای موجود لطف کند.

شما نمی توانید به روش دستوری عمل کنید. بعید است که یک نوجوان بخواهد از شما اطاعت کند، زیرا او قبلاً نظر خود را در مورد مسائل مهم شکل داده است. کسانی که 14 تا 17 سال سن دارند مایل به مشاوره هستند. به طور کلی افزایش فردیت در یک فرد آسان نیست. برای انجام این کار، حفظ استقلال در آن، تأیید تعهدات مفیدی که می تواند منجر به موفقیت شود، ضروری است. والدین باید این کار را بدون مزاحمت انجام دهند تا باعث ایجاد واکنش دفاعی نشوند.

به موقعپشتیبانی

اگرچه یک نوجوان تلاش می کند تا آزادی خود را در همه چیز نشان دهد، در واقع هنوز تا حد زیادی به بزرگسالان وابسته است. یادگیری مستقل بودن نیاز به تلاش زیادی دارد. والدین باید آماده ارائه پشتیبانی به موقع باشند، زیرا ممکن است هر لحظه نیاز باشد. وقتی کودک می داند که شما نسبت به مشکلات او بی تفاوت نیستید، به احتمال زیاد با پذیرش کمک موافقت می کند. اما حتی در این مورد، توصیه می شود با احتیاط عمل کنید تا ناخواسته توهین نکنید، باعث رنج اضافی نشوید. مسئله این است که نوجوانان اصلاً تحمل ترحم را ندارند. یک کودک بالغ می ترسد که ضعیف به نظر برسد، از محکومیت همسالان خود متحمل شود. به همین دلیل او سعی می کند استقلال خود را در همه چیز نشان دهد.

بنابراین، تربیت یک نوجوان بسیار دشوار است. والدین موظفند ظرافت خاصی را رعایت کنند، مسئولیت پذیر و درایت باشند. شما نمی توانید فقط اراده خود را به پسر یا دختر خود تحمیل کنید، سعی کنید دقیقاً با بچه های کوچک صحبت کنید.