چرا به کودکان نیاز داریم؟ خانواده کامل فرزندان پذیرفته شده

2024 نویسنده: Priscilla Miln | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-17 22:49

در یک خانواده چند فرزند باید باشد تا همه شاد باشند؟ متاسفانه هیچ پاسخ واحدی برای این سوال وجود ندارد. برای حل چنین معضلی برای خود، تمام شرایط زندگی را در نظر بگیرید که در ادامه به آنها پرداخته خواهد شد.

گلهای زندگی

چرا به کودکان نیاز داریم؟ شاید قبل از بارداری برنامه ریزی شده، اول از همه باید این سوال را از خود بپرسید. بسیاری از زنان به خویشاوندان و دیگران نگاه می کنند، کورکورانه از افکار عمومی پیروی می کنند یا حتی عمداً زندگی خود را با کلیشه های منسوخ شده مطابقت می دهند. آنها بچه دار می شوند فقط به این دلیل که "لازم است"، بدون اینکه حتی به این فکر کنند که در آینده چقدر قدرت جسمی و عاطفی باید روی کودک سرمایه گذاری کنند، نه از نظر مالی. زوج هایی که به هر دلیلی عجله ای برای به دست آوردن فرزند دلبند ندارند، تبدیل به یک هدف واقعی برای بستگان و همکاران نزدیک می شوند: همه وظیفه خود می دانند که بپرسند: "چه زمانی؟" و برای یادآوری اینکه زمان رو به اتمام است و تولدهای دیرهنگام مملو از خطرات بی شماری است وخطرات.

از افراطی به افراطی

از سوی دیگر، خانواده های دارای فرزند با نوع دیگری از حمله مواجه می شوند. اگر خانواده به خوبی زندگی نمی‌کنند و توانایی پرداخت هزینه تعمیرات به موقع خانه یا خرید اسباب‌بازی‌های جدید کودکان را ندارند، معمولاً برای تعداد زیادی از «غیبت‌زنان»، قهرمان‌های مادر تحقیر می‌شوند. به نظر می رسد "گل های زندگی" از نوزادان چاق خوشمزه به وام های پرداخت نشده، لباس های دست دوم، کفش های کهنه شده توسط شخص دیگری و شیرینی های ارزان قیمت به جای تخم مرغ های شکلاتی مرسوم تبدیل شده است. مردم فراموش می‌کنند که یک خانواده کامل، وحدتی از روح‌های متفاوت، اما بی‌نهایت مرتبط است، و نه فقط چند فرد بالغ ثروتمند یا فقیر و گله‌ای از فرزندانشان.

هر کس برای خودش انتخاب می کند

اخیراً چنین پدیده اجتماعی مانند بدون فرزند گسترش یافته است - جنبشی اجتماعی که آزاداندیشی را در مورد کامل بودن خانواده و عدم حضور فرزندان در آن اعلام می کند. Childfree اغلب صمیمانه درک نمی کند که چرا به کودکان نیاز است، و عمدا از تولید مثل خودداری می کنند، و نمی خواهند دست و پای خود را ببندند و نیاز به مراقبت و مراقبت از کمی بادام زمینی دارند. آنها بر این باورند که در حال حاضر افراد زیادی در جهان وجود دارند و بدون مشارکت آنها در تکمیل مجدد بشریت، جهان به راحتی مدیریت خواهد شد. طرفداران این رویکرد برای آزادی خود بسیار ارزش قائل هستند، توانایی رفتن به هر جایی و انجام هر کاری که می‌خواهند، گذراندن وقت آنطور که می‌خواهند. آنها به تعهدات اضافی و به نظر آنها کارهای بیهوده نیاز ندارند. کودکان رایگان برای خود زندگی می کنندو برای یک عزیز.

مخالف مستقیم بدون فرزند، مادران و پدران دارای فرزند هستند. آنها حتی تعجب نمی کنند که چرا به کودکان نیاز دارند و رویاهای فرزندی با یک جنسیت خاص را نمی بینند. آنها سالهای زیادی را به دنیا می آورند زیرا سرنوشت خود را در این احساس می کنند ، زیرا قلب آنها خواستار عشق زیادی است ، زیرا در کودکان آرامش ، محافظت عاطفی از تجربیات بیرونی ، امید عمیق به اینکه همه چیز همیشه خوب خواهد بود پیدا می کنند. چنین عقیده ای نیز حق وجود دارد.

فشار از بیرون

به نظر می رسد جامعه همیشه ناراضی خواهد بود. اگر بچه ندارید، پس باید آنها را داشته باشید. اگر کودک تنها باشد، واقعا به یک برادر یا خواهر نیاز دارد. در صورت داشتن دو فرزند، خوب است برای برخورداری از امتیازات اجتماعی مناسب، فرزند سومی نیز به دنیا بیاید و مقام خانواده پرجمعیت را به دست آوریم. و اگر بیش از سه فرزند باشد… در مورد دوم، اکثر افراد از توصیه های مثبت به ارزیابی و انتقاد منفی می روند.

وقتی کودک تنهاست

در این میان، هیچ کس تعجب نمی کند که چرا یک زوج تنها یک فرزند دارند و چرا همسران برای داشتن فرزند زیاد عجله ندارند. اغلب، زنانی که یک بادام زمینی دارند از جمله کسانی هستند که زمانی از اقوام یا افکار عمومی پیروی کرده و پسر یا دختری به دنیا آورده اند، فقط به این دلیل که «ضرورت است». مادران جوان که در ابتدا آمادگی برقراری ارتباط با یک کودک کوچک را نداشتند، خود را در یک موقعیت استرس زا جدی دیدند، تحت تأثیر افسردگی پس از زایمان قرار گرفتند و از اولین تجربه مادری خود فقط چیزهای منفی را بیرون آوردند.و تجربیات بد البته آنها نمی خواهند بچه های بیشتری داشته باشند، زیرا از تکرار کابوسی که قبلاً یک بار تجربه کرده اند می ترسند. نه زمانی برای خواب وجود دارد، نه قدرتی برای تمیز کردن آپارتمان، نه حوصله ای برای گوش دادن به گریه های کودکان و درمان کولیک مداوم نوزاد، نه پولی برای شیر خشک وجود دارد، زیرا شیر مادر یا نیامده است یا خیلی زود سوخته است. هیچ میل به زندگی وجود ندارد. این یک تصویر معمولی از افسردگی پس از زایمان است که حتی قبل از لحظه بارداری برای هر زنی که آمادگی ذهنی برای مادر شدن ندارد تضمین شده است.

بدون برادر یا خواهر

البته دلایل دیگری هم برای نداشتن بیش از یک فرزند وجود دارد. برای برخی، تولید مثل یک اولویت در زندگی نیست: کافی است با یک کودک مجرد، اما بی نهایت محبوب ارتباط برقرار کنید. کسی به سادگی نمی تواند باردار شود یا به طور ایمن زایمان کند و همچنان با تشخیص وحشتناک "ناباروری" یا یک سری غیرقابل تحمل بارداری های از دست رفته مبارزه می کند. بیماری های زنان و زایمان در زنان و نقض ترکیب اسپرم در مردان، مشکلات مالی و عدم اطمینان در مورد آینده، نه شادترین تجربه بزرگ کردن فرزند اول - اینها به دور از همه دلایلی است که به طور جدی از خود بپرسید که چرا به کودکان نیاز دارید و به آنها می رسید. نتیجه گیری که یک فرزند. آیا ارزش دارد افرادی را که به این نتیجه رسیده اند محکوم کنیم؟ آیا باید به آنها یادآوری کنم که هنوز امکان "دومین رفتن" وجود دارد؟

فرزندخوانده

نهاد اجتماعی فرزندخواندگی را شاید بتوان یکی از موفق ترین ها دانست.فرصتی که به طور رسمی فرزند شخص دیگری را زیر بال خود بگیرید و او را به عنوان فرزند خود بزرگ کنید، برای هزاران و میلیون ها زوج بدون فرزند، خوشبختی طولانی مدت را به ارمغان آورده است. آنها ترجیح می دهند نوزادان تازه متولد شده - "رفوزنیک" - را از یتیم خانه ها ببرند، به طوری که کودک حتی مادر خود را به یاد نمی آورد و والدین خوانده را خون می داند. با این حال، کودکان بزرگتر فرصتی برای یافتن شادی در یک خانواده جدید دارند. بسیاری از آنها پس از سلب حقوق والدین توسط مادران مجرد به پناهگاه‌ها راه یافتند. این کودکان کوچک اما به دور از ساده لوحی که از تجربه خود آموخته اند چقدر سخت است زندگی با والدین شراب خوار و بی رحمانه زندگی کنند، همیشه بلافاصله خود را به قلب های مهربان و دوست داشتنی نمی چسبانند. و با این حال، با مشاهده تفاوت قابل توجهی در نگرش، اغلب به طور کامل محبتی را که به آنها داده شده است برمی گردانند و با والدین جدید بسیار مهربان تر از برخی از جوانان با پدر و مادر واقعی خود رفتار می کنند. فرزندان خوانده که در سنی آگاهانه وارد خانواده جدیدی می شوند، برای همیشه قدردان کسانی می مانند که آنها را از سختی های یتیم خانه نجات دادند. همه می توانند این کار خیر را انجام دهند - فرزندی را که بدون مراقبت والدین مانده است به فرزندخواندگی بپذیرند. اما ابتدا فکر کنید: آیا مطمئن هستید که می توانید هر آنچه را که به فرزند خون خود می دهید به او بدهید؟

دو کلمه در مورد معنای زندگی

پس چرا به کودکان نیاز داریم؟ "بودن"؟ برای ارضای غرایز مادری و پدری خودشان که طبیعت آنها را وضع کرده است؟ برای رشد افراد شایسته از آنها در آینده؟ آیا کودکان به این ترتیب معنای زندگی هستند؟

پاسخ شگفت انگیزی به سوال "چرا" آلبرت دادانیشتین به نظر او، به هر سؤالی می‌توان چنین پاسخ داد: یک فرد فقط به این دلیل عمل می‌کند که با عمل، اظهار یا عمل مربوطه، احساس رضایت برای خود و دیگران ایجاد می‌کند. در واقع، اجازه دهید به مثال اول برگردیم. نیاز اجتماعی به داشتن فرزند وجود دارد. زن با به دنیا آوردن اولین فرزند خود از یک سو غریزه مادری خود را ارضا می کند و از نیاز دیکته شده بیولوژیکی برای حفظ خانواده پیروی می کند و از سوی دیگر نیازهای جامعه ای را برآورده می کند که تقریباً در هر جامعه ای به فرزند نیاز دارد. خانواده. اصل انیشتین به راحتی در هر موقعیت دیگری قابل اجرا است. برای چی؟ برای به دست آوردن احساس رضایت! اگر برای شادی شخصی به کودکان نیاز دارید، به کلیشه های اجتماعی نگاه نکنید - هر چقدر که می خواهید و می توانید داشته باشید داشته باشید. اگر به آن نیاز ندارید - باز هم به حملات و ادعاهای دیگران واکنش نشان ندهید، از کودکی بمانید.

این فقط انتخاب شماست.